خانه من نیست پیراهن که توپرپرکنی...
با خجالت چهره ات را درهم وبرهم کنی....
شهرمن جای دل حیله گران مست نیست...
داستانی را برایم دم به دم از برکنی
تیرغم هایم بسی خون ریز است
با من خسته مبادا بیش از این کلکل کنی

cartoonist hajiaghaکاریکاتوریست گل اقا

building foundationساختمان های زد زلزله چگونه عمل می کنند

درهمه دنیا یکی افسردگی است
روزهای من چه روزهای بدی است
من میان خود غم قسمت می کنم
هرچه دارم ازتو همت می کنم
انچه دردنیای من بیماری است
غم های دلم همه تنهایی است
شمع من می سوزد بارقص خویش
می ترسد زشب ازکردارخویش
حادثه خون می کند دردفترم
دفتر شعرم همه تنهایی است
شب به بالین غم وافسردگی
تادم صبح ناله تسلیم می کنم

تا فردا صبرخواهم کرد
و دل باورهایم را آرزو خواهم داد
هرچند می دانم دیگردیراست
اما باز هم امیددارم
فردا خواهد آمد
شاید فردای من باشد
دیگرنمی ترسم از سقوط خودم
به امید فردا
فانوس امشبم را روشن نگه میدارم

امشب شب من است
که به آسمان غمگینم نگاه می کنم
درشبی که ماه هم حوصله من را ندارد
قدم زنان از کوچه های آرزو می گذرم
ودر امتداد کوچه رهگذران آشنایی رامی بینم
با بغل بغل آرزو
دیگر از این زمان خسته کننده نمی ترسم
 دوست دارم احساس کنم آرزوهای تورا
امشب در جریان نگاه زیبایی ستارگان
من مانده ام به تماشای گوشواره های ماه
خال لبت به رقص گیسوانت می خندد
این دل آشوب می کند به ناز تو
امشب شب من است امشب شب من است
 در پرسش خودم چه غوطه ور می شوم
تا عاشقانه آرزو کنم بوسه ای ازلبان تو
اما در امتداد شب هنوز رهگذرانی
می اندیشند به تو ای معبود من
چون خاطری به ذهن جوانی عاشق
پرپر می زنم در قفس اسارت تو
ای کاش چوب جادویی جادوگر پلید
در دست من بود و آرزوهای قشنگ تو
یک لحظه رنگ می زدم پیراهن خیال تو
به گل های قشنگی که زمزمه می کنند
باور بودن و دوست داشتن را
امشب شب من است
درپرواز آرزوی تو
ای قشنگ آسمانی بخند
تاوقت باقی است بخند
بر لطف بی کران او

گاهی وقت ها باید رفت
رفت ورفت و رفت
رفت به عمق نادانی تا احساسی نباشد
آنجا هیچ تفکری نیست سکوت است
آنجاتوهستی و سکوت بی پایان
اما اگر جواب دادی
دنیای ساده تومثل دریایی خروشان می شود
قایق زیبایت را در هم خواهند شکست
پس ساکت باش و آرام دور شو
می دانم در آن سوی سرزمین احساس
شهری زیبا است با درختان طلایی
مردمانی به رنگ آبی آسمان
زمینی سبز و خرم قلب هایی در تسخیر وفاداری
اما نکند برگردی از آن شهر
اینجا سکوت است و نفرت
احساس گم شده شعرحاجی اقا
هرگز پاسخ پرسشی را ندهید که جواب آن سرنگونی شما است